Ik heb een tragische valkuil. De komkommer vind ik bijvoorbeeld een rare groente. Smaakt werkelijk nergens naar, maar is wel lekker. De komkommer is niet eens een groente, maar een vrucht. Ook zoiets. De komkommerplant heeft alleen maar vrouwelijke bloemen, maar aan de stelen groeien vruchten als piemels. Groene piemels.
Komkommers kosten bijna niets, zelfs niet bij de Albert Heijn. Dat proef je er ook vanaf. En lelijk dat ze zijn, maar dat is slechts mijn mening. Er schijnen ook liefhebbers te zijn van deze vrucht. Lieden die er het liefst de liefde mee bedrijven.
Maar dat is niets voor mij. Meestal heb ik er wel een in huis. Standaardprocedure. Als er geen water is, kan ik altijd nog een komkommer uitknijpen. Handig hoor. En ik eet ze, als het moet. Komkommers zijn lichte kost. Het is een luchtige vrucht. Rococokomkommers.
En dat is mijn valkuil. Ik heb nooit over komkommers willen schrijven, totdat ik er ‘rococo’ voorplakte. Rococokomkommers, daar moest ik eens over schrijven. Ook lekker luchtig.
IIk schreef dit op