Bernard uit Arnemuiden moest plots heel nodig plassen. Dat overkwam hem wel vaker. Het ene moment zat hij vredig in de Kerk, het andere moment wreef hij al hollend de kerkbank uit zijn kerkbillen en zocht naarstig naar een toilet. Nu zat hij met zijn handen in Gods aarde te wroeten om wat bloemzaadjes in te stoppen. Zijn blaas zwol ter plekke op. ‘Mijn hemel,’ mompelde hij hooggestemd en hij sprong direct op. Bij de deur schopte hij zijn klompen uit. De modderkluiten zou hij later wel opruimen, voordat zijn verloofde erachter zou komen. Als het goed is, zit ze vredig te punniken in de woonkamer, dacht Bernard, terwijl hij door de keuken stoof en naar de deurklink reikte die toegang verschafte naar de badkamer.
