Bij de lunch word ik gehinderd door Henri. Dat doet hij soms. Hij is één van de hoofdpersonen van mijn nieuwe roman. Ik zit op het terras, duidelijk vakantie te vieren, maar dat weerhoudt hem er niet van om mijn gedachten binnen te wandelen. Typisch Henri, alleen maar denkend aan zichzelf. Het kan hem niets …
Strond
Wilders in het Duits. Ja, dat gaf de twittermens wat te grappen. Een politicus met een gekke haarstijl. Een publiek dat zich gedwee laat ophitsen door oneliners. De overeenkomsten worden geschetst. ‘Abjecte, ziekelijke vergelijkingen met Hitler en nazi’s pik ik niet meer’, zei Wilders eens. Jaren terug heb ik mijzelf in een satirische bui ook …
Boekpresentatie Verdwenen grenzen
‘Proost.’ Zo eindigde de presentatie van Verdwenen grenzen in boekhandel Den Boer. Den Boer wordt door velen geprezen als de mooiste boekenzaak van het land en daar sluit ik mij graag bij aan. Ik ben blij dat mijn uitgeverij, mijn agent en ik, mijn debuutroman juist daar mochten presenteren aan het publiek. Een publiek dat …
Angst
Ik heb nooit voor mijzelf geschreven. Misschien een beetje, maar nog meer nog voor de lezer. Zelf lees ik liever een boek van een ander, van Gabriel García Márquez, van Alexandre Dumas, van Dostojevski, van Dimitri Verhulst, Jan van Mersbergen, Tommy Wieringa of van wie dan ook. Sommige schrijvers schrijven alleen voor zichzelf. De lezer …
Op de kermis
– Kom je hier vaker? – Meestal één keer per jaar. Soms twee keer. – Ja, ik wilde net zeggen: volgens mij zag ik jou gisteravond ook lopen. – Is dat zo? – Ik weet het vrijwel zeker. Ik heb alle avonden tot nu toe meegemaakt. Eergisteren was je er niet, maar gisteren viel je …