‘s Nachts komen de Clefairy’s

Janneke keek op en lachte naar de jongen die opkeek en naar haar lachte. ‘Daar zit die Spearow,’ zei hij. Dat zag Janneke zelf ook wel. Toch bedankte ze hem. Hij was lief. En knap. Hij wreef over de voorzichtige stoppels rond zijn mond. Ze richtte de camera van haar mobiel op de aangewezen plek en ving de Spearow. Die had ze nog niet. De jongen wel. ‘Maar ik ben al wel een poos bezig hoor.’
‘Bij mij in de buurt hebben we bijna een Rattataplaag,’ antwoordde ze.
‘Ja, gek word je van ze.’
Janneke wist niet goed wat ze daarop moest zeggen. Ze wilde doorlopen, hoewel ze niet door wilde lopen. Toen vroeg ze: ‘Bij welk team hoor je?’ Ze bloosde onnodig. Het was een legitieme vraag. Dat vond de jongen ook, die opklaarde en een stap in haar richting zette.
‘Blauw, natuurlijk,’ zei hij en hij sloeg zijn armen over elkaar. ‘Ik geloof in evolutie.’
Dan houdt het op, dacht Janneke. ‘Geel hier,’ zei ze toen de jongen naar haar kleur vroeg.
‘Geel is goed.’ De jongen deed nog een stap naar voren. ‘Geel en blauw maken samen groen. Pokémon Green was in Japan wat Pokémon Blue bij ons was. Ik weet eigenlijk ook niet goed waarom ze de kleur hebben veranderd voor het Westen. Dat was voor mijn tijd, weet je.’
‘Dus eigenlijk is het best oké als we samen een rondje door het dorp maken?’ vroeg Janneke. Ze kneep in haar telefoon.
De jongen knikte, gelukkig maar, hij knikte en zei zelfs ‘ja, leuk’. Ze liepen en vingen Pokémon. Bij de vijver pakte hij eindelijk haar hand. Zo cirkelden ze om het water heen. Geel en blauw, een telefoon in de ene hand, een hand in de andere hand.
In de vijver troffen ze geen enkel lijk of lijk gerakend mens. Ook geen Pokémon, trouwens. Wel lag er een Magikarp op het schelpenpad ver van de vijver vandaan. Typisch Magikarp.
‘Wat doe je vanavond?’ vroeg de jongen.
‘Jagen,’ antwoordde Janneke, ‘want ’s nachts komen de Clefairy’s.’
Geel en blauw spraken af om voor het donker samen een hapje te eten bij dat nieuwe ding op de hoek. Met de telefoon op tafel, want je wist maar nooit.

Dit verhaal verscheen eerder op Shortreads.nl.

IIk schreef dit op

Wil je dit verhaal delen met je vrienden? Dat kan bijvoorbeeld op Facebook of Twitter. Of lekker mobiel met Whatsapp.

romans: of de oleander de winter overleeft - de verovering van vlaanderen - a27 - verdwenen grenzen

© 2005 - 2024, Stefan Popa