Charlotte Mutsaers. Wie kent haar niet? Ik, bijvoorbeeld. Niet persoonlijk, maar haar werk is mij bekend. Vorige maand werd deze schilderes annex schrijfster 67 jaar oud. Ze mag stoppen met werken van het kabinet.
De strenge jury van de P.C. Hooft-prijs heeft Mutsaers oeuvre bekroond met de hoofdprijs voor schrijvers. Haar werk is ‘een groot impliciet pleidooi voor de verwondering, de betovering, de onbevangenheid, het enthousiasme’. Zo is het, jury, en niet anders.
Vreemd genoeg is Mutsaers de eerste vrouw die sinds 1983 die de P.C. Hooft-prijs in ontvangst mag nemen. Destijds was het Hella Haasse die de prijs (100% terecht) kreeg toebedeeld. Hoewel ik deze statistische gegevens sneu vind voor het andere geslacht, dwarrelt er wel een klein vonkje in mijn binnenste. Ik ben geen vrouw. Ik ben een man. De mal waarin ik ben gegoten verbetert mijn kansen aanzienlijk, ondanks dat ik überhaupt niet durf te dromen van een literaire prijs. Maar wie weet. Ik heb nog vijftig jaar te gaan.
Dat brengt me weer terug naar Mutsaers. De dame die met haar pen de hele wereld op de kop kan zetten. En dat niet alleen. Ik herinner me nog een tv-interview waarin Adriaan van Dis en Charlotte Mutsaers samen een liedje zingen. En niet zomaar een lied. Een wereldberoemd lied in Nederland, waar geen gezond mens wat van begrijpt wanneer Mutsaers zingt. Zij kan namelijk achterstevoren praten; en dus ook zingen.
Ja, in 1983 werd nog echte tv gemaakt. Ik heb dit interview ooit gezien en het is me altijd bijgebleven. Natuurlijk bestond ik in ’83 nog uit twee helften: mijn linker deel was een eitje in mijn moeder, mijn rechter helft gedroeg zich als een kikkervisje binnenin mijn vader. Een paar jaar later smolt ik samen met mijn andere ik en weer een paar jaar later keek ik naar deze zingende Mutsaers uit ’83. Hetzelfde jaar waarin mijn ouders een jaar gelukkig getrouwd waren en Hella Haasse als voorlopig laatste vrouw de felbegeerde literaire prijs won.
Zo komt alles weer mooi samen. Rest mij slechts te zeggen: mevrouw Mutsaers, dreeticilefeg!
IIk schreef dit op
Bijzondere vrouw,oa postmodernistische schrijfster. Ben er geen groot fan van!
Jij ook gefeliciteerd! Nu ‘officieel’ journalist (maar bovenal schrijver)! Nederland: bereidt u voor op een opkomend talent. Ik kijk er nu al naar uit. Kom maar op :)!